Ιανουάριος 17

Καλό μήνα! Καλή χρονιά!

Το 2017 ξεκίνησε, καιρός για νέα συναρπαστικά βιβλία και υπέροχες στιγμές με τσάι, ανάγνωση και χουχουλιασμα κάτω από τις κουβέρτες!

Μέσα στον Ιανουάριο βρήκα τον χρόνο να τελειώσω το πρώτο βιβλίο για αυτή τη σεζόν και δεν είναι άλλο από το «Ενας ξαφνικός θάνατος» της J.K. Rowling (εκδόσεις Ψυχογιός). Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο που έγραψε μετά τα Χαρυ Πότερ, απευθύνεται σε ενήλικο κοινό και στην Ελλάδα δεν έτυχε της θερμότερης υποδοχής βάση των πωλήσεων.

 Το βιβλίο αυτό νομίζω είναι η απόδειξη ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή. Η Ρόουλινγκ δεν είναι μια συγγραφέας που έκανε τη μεγάλη επιτυχία και επαναπαύτηκε στις δάφνες της αλλά από ό,τι φαίνεται έχει πολλά να δώσει ακόμα. Έχει αυτόν τον μοναδικό τρόπο να κάνει τον αναγνώστη να καθηλώνεται και να μη θέλει να αφήσει το βιβλίο από τα χέρια του. Ξέρει πώς να χτίζει χαρακτήρες με μεγάλη αληθοφάνεια, να δημιουργεί ήρωες που τους λατρεύεις και αντι-ήρωες που θέλεις να τους βρεις και να τους αρχίσεις στις μπουνιές (χαχα) μέχρι να φύγει από μέσα σου ο θυμός για όσα έχουν κάνει.

Διάβασα το βιβλίο με μεγάλο ενδιαφέρον μέχρι την μέση. Εκεί κάπου άρχισα να μπερδεύομαι με την πληθώρα των χαρακτήρων, των ονομάτων και των γεγονότων. Και έκανα αυτό που θα ανατρίχιαζε κάθε βιβλιόφιλο: είδα την τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου!! Το Hbo με το Bbc συνεργάστηκαν για τη δημιουργία μιας μίνι σειράς 3 επεισοδίων που μου άρεσε πάρα πολύ!!! Οι ηθοποιοί έπαιζαν καταπληκτικά!! Ξεμπέρδεψα τους χαρακτήρες και μπόρεσα με νέο κέφι να διαβάσω το υπόλοιπο βιβλίο.

Όσο για το reading challenge So much reading so liitle sleeping το βιβλίο αυτό θα το εντάξω στην κατηγορία «Ένα βιβλίο που αγόρασα κάτω από 5 ευρώ»

Το δεύτερο βιβλίο που τέλειωσα αυτό το μήνα είναι «Η δεξιά τσέπη του ράσου» του Γιάννη Μακριδάκη (εκδόσεις Εστία), ένα μικρό βιβλίο που με πολλή ευαισθησία θίγει τα ζητήματα της μοναξιάς, του άγχους του θανάτου, της φιλίας ανάμεσα στον άνθρωπο και τα ζώα, μέσα από την ιστορία του Βικέντιου, ενός μοναχού που χάνει τη σκυλίτσα του και προσπαθεί να κρατήσει στη ζωή τα κουταβάκια της που άφησε πίσω. Μια ευαίσθητη ιστορία που θα την εντάξω στην κατηγορία «Μια νουβέλα».

Αυτά για το μήνα Ιανουάριο, για τον επόμενο μήνα σειρά έχει «Ο καθηγητής είναι νεκρός» του Joost de Vries.

Αν μπορούσα να αγοράσω ένα βιβλίο αυτό το μήνα θα ήταν αυτό:

Εσείς τι διαβάσατε; Τι θα διαβάσετε;

Δεν αγοράζω άλλα βιβλία!

Αποφάσισα και διέταξα τον εαυτό μου σαν next year resolution να σταματήσω να αγοράζω νέα βιβλία και να διαβάσω όσα υπάρχουν ήδη στην βιβλιοθήκη μου (και είναι πολλά!).

Για να μείνω σταθερή σε αυτήν την απόφαση και να μην κάνω παρασπονδίες όρισα μερικούς κανόνες!

1.   Σαν προτεραιότητα μου θα διαβάσω 12 βιβλία από την βιβλιοθήκη μου, δηλαδή 1 κάθε μήνα. Τα βιβλία είναι τα εξής:

Confiteor του  Jaume Cabré, (φετινό απόκτημα, πολλές σελίδες, όσοι το διάβασαν μιλούν για αριστούργημα)

Το παιδί από τη Γερμανία της Camilla Lackberg (μου το έδωσε η μητέρα μου και όταν το τελειώσω θα το χαρίσω)

Ο καθηγητής είναι νεκρός του Joost de Vries (το κέρδισα σε διαγωνισμό και φαίνεται να έχει πολύ χιούμορ!)

Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν του Juan Gabriel Vasquez (περσινό δάνειο από τον πατέρα μου, έχει και Παμπλο Εσκομπάρ μέσα, ωραία θα περάσουμε!)

Το σπίτι του ύπνου του Τζόναθαν Κόου (βιβλιοπρόταση από τη λέσχη του βιβλίου)

Το πέρασμα του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη (το κέρδισα σε διαγωνισμό, συνήθως δεν διαβάζω Έλληνες συγγραφείς αλλά θέλω να του δώσω μια ευκαιρία)

Η δεξιά τσέπη του ράσου του Γιάννη Μακριδάκη (ελπίζω να αποδειχτεί ένα μικρό masterpiece)

Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα της Άλκης Ζέη (το έχω φτάσει στη μέση, δε μου άρεσε αλλά έβαλα πείσμα να το τελειώσω και να το χαρίσω)

Το κάλεσμα του κούκου του Ρόμπερτ Γκαλμπρείθ (αγαπάμε ό,τι γράφει η J.K. Rowling)

Θαυμαστός καινούριος κόσμος του Αλντους Χαξλευ (το είδα στους βιβλιοσκώληκες και το αγόρασα)

Κρασί από βατόμουρα της Τζοάν Χάρις (το έχω από τα φοιτητικά μου χρόνια, θα το διαβάσω και θα το χαρίσω)

The casual vacancy της J.K Rowling (είπαμε …αγαπαμε!!)

2.      2. Δε θα αγοράσω κανένα βιβλίο για το 2017 είτε σε έντυπη είτε σε ηλεκτρονική μορφή. Ούτε second hand, ούτε από παζάρι, ούτε τίποτα!!

Στο κινητό μου είναι αποθηκευμένα 2 βιβλία, τα όποια διαβάζω κυρίως εκτός σπιτιού και είναι τα εξης:

       3.  Επειδή δε θέλω να είμαι πολύ αυστηρή για να μπορέσω να ολοκληρώσω αυτό το εγχείρημα, θα συνεχίσω να δανείζομαι βιβλία από την οικογένεια μου, αλλά θα μπουν σε δεύτερη μοίρα καθώς προτεραιότητα μου είναι τα 12 βιβλία που σας είπα στην αρχή.

       4. Αν αγοράσω κάποιο βιβλίο, αυτό θα είναι μόνο αν μου το ζητήσει κάποιος για δώρο, δεν θα το διαβάσω, δε θα μείνει στην βιβλιοθήκη μου. Στόχος μου είναι να κάνω χώρο στη βιβλιοθήκη μου για νέες περιπέτειες!!!

        5. Εκκρεμεί ένα βιβλίο που θα έρθει σε μερικές μέρες σαν δώρο από το Secret Santa του So much reading, so little sleeping! Θα σας το δείξω όταν το έχω στα χέρια μου!

        6. Για κάθε βιβλίο που θα διαβάζω θα κάνω ένα μικρό review εδώ στο blog!

Ευχηθείτε μου Καλή επιτυχία και κάντε με ένα add στο goodreads εδώ.

Φιλιαααααααααααααα

Το δεύτερο βιβλίο του μήνα

Το Πάσχα ήρθε κι έφυγε, ελπίζω να περάσατε καλά και να γεμίσατε μπαταρίες.

Επιτέλους μετά από πολύ καιρό απέκτησα τον ελεύθερο χρόνο που μου επέτρεψε να χαλαρώσω και να απολαύσω τα χόμπυ μου: το διάβασμα και το βελονάκι.

Ως προς το πρώτο σκέλος το δεύτερο βιβλίο που διάβασα ήταν η "υπόθεση Jacob" του William Landay. Ένα αστυνομικό-δικαστικό θρίλερ που αφορά τη δολοφονία ενός έφηβου μαθητή στη Βοστόνη. Ο δημόσιος κατήγορος Άντριου Μπάρμπερ αναλαμβάνει την υπόθεση γνωρίζοντας ότι το θύμα ήταν συμμαθητής του γιου του, Jacob. Μέχρι τη στιγμή που ο Jacob υποδεικνύεται ως βασικός ύποπτος και κατηγορούμενος της υπόθεσης.

Το βιβλίο είναι καλογραμμένο, ευκολοδιάβαστο, κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία στιγμή. Είναι ένα καλό ψυχογράφημα μιας οικογένειας που από την μία στιγμή στην άλλη, έρχεται αντιμέτωπη με μία τραγωδία και δεκάδες ερωτήματα γεννιούνται...πώς η κληρονομικότητα επηρεάζει τους ανθρώπους, ποια η σημασία της διαπαιδαγώγησης ενός παιδιού και μέχρι ποιο σημείο φτάνει η εμπιστοσύνη που έχεις στους κοντινούς σου ανθρώπους.  Πρέπει να δίνεις σημασία στο ένστικτο σου ή να υπερασπίζεσαι την οικογένειά σου μέχρι το τέλος ακόμα και αν αμφιβάλλεις για λογαριασμό της;

Οι γνώμες των αναγνωστών από ότι κατάλαβα διαφέρουν (στο Goodreads.com παίρνει βαθμολογία 3.95 στα 5), καθώς πολλά είναι τα βιβλία που έχουν γραφτεί με παρόμοιο θέμα και γίνεται η αναμενόμενη σύγκριση.
Προσωπικά ήταν ένα βιβλίο που απόλαυσα και μου ενέτεινε το ενδιαφέρον ώστε να διαβάσω και άλλα παρόμοια βιβλία όπως;

Υπόθεση: Όλα ξεκινούν με ένα τηλεφώνημα στην αστυνομία και τη δήλωση εξαφάνισης ενός δεκαπεντάχρονου αγοριού, του Ρότζερ. Λίγες μέρες μετά, μια ομάδα προσκόπων ανακαλύπτει τυχαία το πτώμα του σ' ένα βάλτο έξω από την πόλη του Βεστερός. Είναι γεμάτο μαχαιριές και λείπει η καρδιά. Ο ψυχολόγος Σεμπάστιαν Μπέργκμαν, εγκληματολόγος και ένας από τους καλύτερους εμπειρογνώμονες στη Σουηδία σε δολοφονίες κατά συρροήν, βρίσκεται τυχαία στη Βεστερός για ένα προσωπικό του θέμα. Ύστερα από το χαμό της γυναίκας και της κόρης του στο τσουνάμι στην Ινδονησία, έχει αποτραβηχτεί από την ενεργό δράση και έχει κλειστεί στον εαυτό του. Όμως, η αστυνομία χρειάζεται τη βοήθειά του. Και ο Μπέργκμαν βυθίζεται σιγά σιγά σε μια υπόθεση που κρύβει πολλά σκοτεινά μυστικά.

Υπόθεση: Η Σάρα Γκάλαχερ δεν έπαψε ποτέ να βασανίζεται από αναπάντητα ερωτήματα...Τι οδήγησε τους βιολογικούς γονείς της στην απόφασή τους να τη δώσουν για υιοθεσία; Γιατί δεν την αναζήτησαν ποτέ; Σκέψεις, αμφιβολίες και ατελείωτα γιατί... Κάποιες φορές είναι καλύτερο κάποια μυστικά να μην αποκαλύπτονται ποτέ...Η Σάρα αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα. Μετά από πολύμηνη έρευνα, φτάνει στα ίχνη της μητέρας της. Τρόμος έκδηλος στα μάτια της και η ανατριχιαστική ανακάλυψη της αλήθειας: η μητέρα της είναι το μοναδικό επιζών θύμα ενός κατά συρροή δολοφόνου, ασύλληπτου εδώ και δεκαετίες. Η Απόλυτη Ανατροπή... Όσο φρικτό κι αν είναι το παρελθόν του πατέρα της, μεγαλύτερος είναι ο τρόμος μήπως ο πατέρας της ανακαλύψει την ύπαρξή της...Μήπως τελικά έχει το φόνο στο αίμα της; "Το Στίγμα" καταγράφει με συγκλονιστικό τρόπο τον πολύπλοκο αγώνα μιας γυναίκας να γνωρίσει και να κατανοήσει τον ίδιο της τον εαυτό, τις ρίζες της και την οικογένειά της. Όλα αυτά όμως, μόνο αν καταφέρει να επιζήσει...

Εσείς ποια βιβλία διαβάσατε αυτό το μήνα;

Το βιβλίο του μήνα!

Καλό μήνα σε όλους!

Το βιβλίο που προτείνω να διαβάσετε αυτό το μήνα είναι "Το τέρας έρχεται" (A monster calls) του Πάτρικ Νες (εκδόσεις Πατάκη).

Πρόκειται για την ιστορία του μικρού Κόνορ Ο’ Μάλει που περνά μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ζωής του καθώς η μητέρα του πάσχει από καρκίνο και βρίσκεται στα τελευταία στάδια της νόσου. Ο ίδιος όμως προσπαθεί να υποτιμήσει το γεγονός, υποκρινόμενος πως όλα θα πάνε καλά, ενώ έχει να αντιμετωπίσει την απουσία του πατέρα του, την αυστηρότητα της γιαγιάς του, τους γεμάτους κατανόηση καθηγητές και τους ενοχλητικούς συμμαθητές του. Ώσπου ένα βράδυ κάτι απίστευτο συμβαίνει: το πελώριο έλατο στον λόφο ζωντανεύει, φτάνει στο σπίτι του και σκύβει έξω από το παράθυρό του. Αυτό είναι το Τέρας που θα υποσχεθεί στον Κόνορ τρεις ιστορίες, τρία παράξενα παραμύθια, ζητώντας όμως από εκείνον στο τέλος να του πει την δική του ιστορία, την δική του προσωπική, βαθύτερη αλήθεια. 

Είναι ενα βιβλίο που διαβάζετε απνευστί αλλά θα σας συνιστούσα να έχετε πρόχειρα κάπου κοντά σας μερικά χαρτομάντηλα. Το βιβλίο μιλά στην καρδιά του αναγνώστη, καθώς όλοι θα βρούμε μέσα ένα κομμάτι του εαυτού μας. Του εαυτού μας που όταν πληγώνεται γίνεται απόμακρος και λέει ότι δε χρειάζεται κανένα, που πάντα ελπίζει κι ας βλέπει το τέλος να πλησιάζει, που σε κάθε τέλος βλέπει ένα παραθυράκι ανοιχτό για μια νέα αρχή.

Αυτό που μου άρεσε στο βιβλίο είναι ότι μας διδάσκει ότι δεν έχουν απαραίτητα όλες οι ιστορίες καλό τέλος.

Οτι στη ζωή το ταξίδι είναι αυτό που μετράει και όχι το τέλος. 

Οτι στον προορισμό φτάνεις ανακουφισμένος μόνο όταν έχεις περάσει μέσα απο συμπληγάδες.

Οτι για να μάθεις τον εαυτό σου καλά, πρέπει να φωνάξεις δυνατά αυτά που έχεις μέσα στο κεφάλι σου και κυριώς αυτά που σε φοβίζουν. 

Το βιβλίο βασίζεται στην ιδέα της συγγραφέως Σοβον Ντάουτ που εφυγε από τη ζωή πριν προλάβει να το ολοκληρώσει.

Η υπέροχη εικονογράφηση του Τζιμ Κέυ απογειώνει το κείμενο και πολλές φορές θα σας κάνει να σταματήσετε για να θαυμάσετε τις εικόνες.




Είναι ένα βιβλίο που θα σας συγκινήσει, θα σας προβληματίσει και θα αποκτήσει μια ιδιαίτερη θέση μέσα στην καρδιά σας! Σας το προτείνω!

Καλή ανάγνωση!!

Ως δια μαγείας

Την προηγούμενη εβδομάδα στα πλαίσια του θεσμού της βιβλιοφιλίας είχαμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο σχολέιο μας τη συγγραφέα Μαρία Παπαγιάννη. Αφορμή η εβδομάδα βιβλιοφιλίας που ως θέμα είχε τη διαφορετικότητα. Γι αυτό το λόγο διαβάσαμε το βιβλίο της "Ως δια μαγείας".
Οι μαθητές της Τετάρτης τάξης δανείστηκαν, διάβασαν το βιβλίο και ενθουσιάστηκαν. Αυθόρμητα και χωρίς να τους ρωτήσω, οι μαθητές μου εξέφραζαν τις θετικές εντυπώσεις που τους άφησε το βιβλίο και με τη σειρά μου εντυπωσιάστηκα από το πόσο γρήγορα το διάβασαν.

Το βιβλίο έχει αποσπάσει αρκετές διακρίσεις όπως το βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και του Λογοτεχνικού περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ. 

Απευθύνεται σε ηλικίες 9-12 ετών και έχει ως θέματα της την διαφορετικότητα, την αγάπη για τα ζώα και τη φύση, την αυταρχικότητα και το διαζύγιο. Είναι 224 σελίδες με πολλή δράση γι αυτό και διαβάζεται πολύ ευχάριστα. Ο αναγνώστης ταυτίζεται με τους ήρωες, η οποίοι αληθινόι και χειροπιαστοί εμφανίζουν μεγάλη πληθώρα χαρακτηριστικών που υπάρχουν σε κάθε κοινωνία. Οι μαθητές μου ταυτίστηκαν με την Ευα και την Μανταλένα που αγαπούσαν τόσο πολύ τα ζώα, τα φυτά, δεν υποχωρούσαν στις άσχημες συμπεριφορές των γύρων τους και υπερασπίζονταν το δίκαιο και το δικαίωμα του καθένα στη διαφορετικότητα καθώς ήταν διαφορετικές και οι ίδιες. Ολά τα παιδιά είχαν να πουν μια ιστορία για κάποιον γείτονα που έμοιαζει με την κυρία Φρόσω, έναν γνωστό που ήταν αυταρχικός και αγέλαστος όπως ο διευθυντής Μπουκουβέλας αλλά και ανθρώπους-πρότυπα όπως η κυρία Ιωάννα, η δασκάλα της Ευας και ο κύριος Παρασκευάς ή Παραμυθάς όπως τον φώναζαν τα παιδιά στο βιβλίο. Ολα αυτά μέσα από μία αίσθηση μαγείας, γιατί οι ανάποδες ευχές της Ευας αλλά και η αγάπη της μητέρας της κάνουν τα πράγματα να αλλάζουν...ως δια μαγείας!

Παραθέτω την περίληψη:
Η Εύα ξέρει καλά ότι η μαμά της, η Μανταλένα, δεν είναι μια κανονική μαμά. Έχει τα πιο κόκκινα μαλλιά του κόσμου, μιλάει στα λουλούδια που θεριεύουν και στα ζώα που την αγαπούν. Ο μπαμπάς της λέει ότι απλά η Μανταλένα γεννήθηκε σε λάθος εποχή. Η Μανταλένα προκαλεί την κόρη της να τιμωρεί τους Κακούς με Ανάποδες Ευχές. Η πρώτη Ανάποδη Ευχή της Εύας έχει στόχο τη φριχτή κουτσομπόλα που μένει απέναντί τους. Μεγαλώνοντας η Εύα θ’ ανακαλύψει ότι στη ζωή συμβαίνουν πολλά θαύματα. Μαθαίνει ακόμα ότι πολλές φορές για να πετύχεις χρειάζεται να δώσεις πολλές μάχες. Καμιά φορά οι Ανάποδες Ευχές πιάνουν, καμιά φορά πάλι πρέπει να νικήσεις τους φόβους σου και να ριχτείς στην περιπέτεια.

Η συγγραφέας του βιβλίου:
Από την κατ'ιδίαν επαφή μαζί της καταλάβαμε ότι είναι ένας πολύ γλυκός άθρωπος, που μιλάει στην καρδιά των παιδιών και επικοινωνεί πολύ καλά μαζί τους. Μας μίλησε για την οικογένεια της, την αγάπη της για τα βιβλία, τα ζώα και το περιβάλλον και μας προέτρεψε να γράψουμε αυτά που έχουμε μέσα στο μυαλό και την καρδιά μας καθώς ο κάθε άνθρωπος κάθε μέρα γεμίζει τις σελίδες του δικού του βιβλίου που λέγεται ζωή.

Η Μαρία Παπαγιάννη γεννήθηκε το 1964 στη Λάρισα. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη Ελληνική Φιλολογία. Μετά ήρθε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως δημοσιογράφος στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, σε εφημερίδες και περιοδικά, όπως επίσης στην Ορχήστρα των Χρωμάτων ως υπεύθυνη γραφείου τύπου. Από μικρή αγαπούσε πολύ τις ιστορίες και τα βιβλία και όταν συνέβαινε κάτι, ήθελε να γράψει κάπου τις ιδέες της. Ξεκίνησε να γράφει από πολύ νωρίς, αν και οι δικιές της ιστορίες εκδόθηκαν όταν ήταν πιο μεγάλη. Έχει γράψει και κυκλοφορήσει περισσότερα από 16 βιβλία, θεατρικά έργα για παιδιά, κουκλοθεατρικά έργα, κείμενα για μουσικά παιδικά λογοτεχνικά αναλόγια και έχει κάνει πάνω από 15 μεταφράσεις παιδικής λογοτεχνίας. Της αρέσει να διαβάζει και να διηγείται παραμύθια στα παιδιά της, στους φίλους τους και στους φίλους των φίλων τους.

Με τη σειρά μου εκτός από το "Δια μαγείας" θα σας πρότεινα να διαβάσετε το:

Δεντρο το μονάχο, εκδόσεις Πατάκη, 2010

Πιάστε τους (συλλογικό), εκδόσεις Πατάκη, 2003

Αυτά μπορώ να σας προτείνω καθώς δεν έχω διαβάσει άλλα από τα πολλά που έχει γράψει η Μαρία Παπαγιάννη, όμως προτιθεμαι να διαβάσω και καθώς θα διαβάζω θα σας γράφω γι αυτά. Το επόμενα με τα οποία θέλω να καταπιαστώ είναι :

Μια περιπέτεια για το Ρωμαίο, εκδόσεις Πατάκης, 2003 και Η κλέφτρα των ονείρων
εκδόσεις Πατάκης, 2006

Καλές αναγνώσεις!

Ξέρω τι διάβασες πέρσι το καλοκαίρι Νο2

Ηρθε η ώρα να ανοίξω τις πύλες της κολάσεως και να το φωνάξω: το καλοκαίρι διάβασα Χρυσηίδα Δημουλίδου! Δε ξέρω αν συμβαίνει και σε σας, αλλά προσωπικά κρίνω ένα βιβλίο και από το εξώφυλλο. Με αυτό θέλω να πω ότι η ζωή και ο χαρακτήρας ενός συγγραφέα με προδιαθέτει αρνητικά ή θετικά και συνδέεται άρρηκτα και με το βιβλίο του και τη γνώμη μου γι αυτό. Ετσι πρώτα έπεσε το μάτι μου στις φωτογραφίσεις της εν λόγω συγγραφέως, στις εμφανίσεις της στην Μενεγάκη και αργότερα έπιασα στα χερια μου το βιβλίο της, το οποίο και μου το δάνεισαν για να σας λύσω και αυτή την απορία. Αλλα ας δούμε πρώτα λίγες φωτογραφίες:

Το απλό και λιτό σαλονάκι της Χρυσηίδας

Να μαστε ειλικρινείς...την πολυθρονούλα-θρόνο όλοι την λιμπιστήκαμε

Τα προσόντα της Χρυσηίδας δε περιορίζονται μόνο στην συγγραφή

Μάλιστα....

Και αφού πήραμε μία γεύση μπορούμε να περάσουμε και σε μερικές δηλώσεις της συγγραφέως:

Κάποιοι λοιπόν αναγνώστες, μου δηλώνουν με ιδιαίτερη μάλιστα υπερηφάνεια ότι δανείζονται όλα τα βιβλία μου απο δανειστικές βιβλιοθήκες ή τα ανταλλάσουν γιατί δεν έχουν χρήματα λόγω της οικονομικής κρίσης. Όμως αυτό δεν είναι τωρινό, γινόταν πάντα από τότε που άρχισα να πρωτογράφω. Ως ένα σημείο το καταλαβαίνω, όμως δεν καταλαβαίνω, πως είναι δυνατόν ένα βιβλίο να βρίσκεται στις προθήκες δανειστικών βιβλιοθηκών μια εβδομάδα μετά την έκδοσή του και μάλιστα χωρίς την άδεια του συγγραφέα; Ένα βιβλίο για να μπει στις βιβλιοθήκες πρέπει να εχει κάνει τον κύκλο του που είναι 5 με 10 χρόνια, ή να βρίσκεται στα αζήτητα. π.χ ένας Καζαντζάκης, ένας Ντοστογιέφσκι, μια Λιλίκα Ζωγράφου κλπ που τα βιβλία τους έχουν εκδοθεί εδώ και πολλά χρόνια. Επίσης σχολεία και αναγνώστες μου ζητούν να τους χαρίσω βιβλία. Δηλαδή να πληρώσω για να τα αγοράσω, και μετά να χρεωθώ τα έξοδα αποστολής και να τους τα στείλω. Χώρια το πήγαινε έλα. Τόσο θράσος.

Τόσο θράσος είχα κύρα-Δημουλίδου μου...δανείστηκα βιβλίο σας...και μάλιστα μου το έδωσαν χωρίς να το ζητήσω και επειδή ντράπηκα το πήρα και επειδή ήταν καλοκαίρι το διάβασα και μετά επειδή ήταν τόσο καλή η εκδοση και έγινε φύλλο και φτερό το πέταξα...ναι, στον κάδο απορριμάτων...ντροπή μου!

Οχι όμως ότι δε το χάρηκα, μέχρι και ο ηλεκτρολόγος που έφτιαχνε τις πριζες στο σπίτι μου με συνεχάρει γιατί διάβαζα ένα τόσο μεγάλο βιβλίο με τόση προσήλωση.

Τώρα μπορούμε να περάσουμε στις λεπτομέρειες. Το βιβλίο είναι το 

Κοιτάξτε τώρα προσεκτικά το εξώφυλλο. Ναι το σπίτι αυτό ειναι το σπίτι που αγοράζει η πρωταγωνίστρια. Πού; Μα που αλλού; Στην Κηφισια! 

Γενικά στο βιβλίο όλες οι φτωχές πλην τίμιες πρωταγωνιστριες παντρεύονται ή τα φτιάχνουν με κάποιο πλούσιο...ο οποίος όλως τυχαίως πεθαίνει, δολοφονείται, τον πατάει το τραμ (λέμε τώρα) και όλη η περιουσία του περνάει στα χέρια της κλαίουσας χήρας που αποδεικνύεται φοβερή επενδύτρια που αξιοποιεί τα χρήματα κάνοντας την απόσταση Καναδα-Ελλάδα να φαίνεται σαν Παγκράτι- Κολιάτσου. Η πρωταγωνιστρια με το ξεχωριστό όνομα Ελεωνόρα Ντάγκλας (τα θέλει και τα σκεφτεται αυτά τα ονόματα;) είναι διακοσμήτρια, έρχεται στην Ελλάδα και βρίσκει αμέσως δουλειά γιατί είναι τόσο ταλαντούχα, αγοράζει αυτό το ερείπιο και το μετατρέπει σε υπεροχη βίλα με όλες τις ανέσεις, βρίσκει ένα υπέροχο άντρα, μια φοβερή φίλη αλλά το σπίτι κρύβει ένα μυστικό και αρχίζουν να συμβαίνουν περίεργα πράγματα....

Προφανώς το τέλος το ξέρεις από την αρχή, προφανώς δε μπορείς να ταυτιστεις με τους πρωταγωνιστές εκτός και αν ήσουν φανατικός τηλεθεατής της Λάμψης (όχι του Στιβεν Κινγκ, της άλλης), ακόμα και τα πιο απίστευτα πράγματα συμβαίνουν έτσι όπως βολέυει την συγγραφέα αφού οι πρωταγωνιστές έχουν λύσει το βιοποριστικό τους πρόβλημα και ένα φωτεινό αστεράκι τους οδηγεί και τους βοηθάει....Από την άλλη ο λόγος ρέει ομαλά, οι περιγραφές είναι όμορφες, υπάρχουν καποια σημεία που αναφέρονται στην Αθήνα της δεκαετίας του 40 και σε ταξιδέυουν έστω και λίγο και εκτίμησα πολύ το γεγονός ότι η συγγραφέας δε περιγράφει τις ερωτικές σκηνές με λεξιλόγιο πεζοδρομίου ή άρλεκιν (τουλαχιστον όχι σε αυτό το βιβλίο, αλλά μην απογοητεύεστε το νέο της έργο "επιβήτορας" θα είναι σε λιγο διαθεσιμο στα βιβλιοπώλεια- δε κάνω πλακα)

Οπότε κάτω από κάποιες συνθήκες δεν είναι κακό να του ρίξετε μία ματιά...το πολύ πολύ να περάσετε ένα ευχάριστο απόγευμα με άφθονο γέλιο. Γιατί μη ξεχνάτε, αν είχατε και σεις την τύχη της Ελεονώρας Νταγκλας μπορεί να κάνατε τα ίδια. Η να ντυνόσασταν όπως τη φωτογραφία παρακάτω. Ποτέ δε ξέρεις!

29 κατασκευαστές best sellers και η Χρυσηίδα σας συνιστούν να διαβάσετε το Σπίτι των Σκιών! ( Εγώ πάλι όχι!)

Πολλά φιλιά!!

Ξέρω τι διάβασες πέρσι το καλοκαίρι! (μέρος 1)

Αν είσαι τυχερός και έχεις καλό δάσκαλο τότε έχεις το κεφάλι σου ήσυχο... αλλά αν τύχεις σε κανένα στραβόξυλο που μετά τις διακοπές σου ζητάει να γράψεις τι έκανες και πώς πέρασες τότε τι κάνεις;

Σε αυτό το πνεύμα αποφάσισα να γράψω μία έκθεση λίστα με τα βιβλία που διάβασα το καλοκαίρι που μας πέρασε!

Και ήταν ένα μακρυυυυυυ καλοκαίρι...χωρίς πολλές διακοπές με την έννοια των ταξιδιωτικών εξορμήσεων αλλά με πολύ ελεύθερο χρόνο και ευτυχώς μεγάλη βιβλιοφιλική διάθεση! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν! Η λίστα δεν είναι σε χρονολογική σειρά, καθώς δε φημίζομαι για τα οργανωτικά μου προσόντα και ελπίζω μη ξέχασα κάποιο.

To kill a mockingbird ή αλλιώς Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια της Harper Lee

Το βραβευμένο με Πούλιτζερ βιβλίο που διδάσκεται κατά κόρον στα αμερικάνικα λύκεια με συνεπήρε. Ενθουσιάστηκα από τον τρόπο γραφής, από τη σκιαγράφηση των χαρακτήρων και το πόσο αριστουργηματικά μας εισάγει η συγγραφέας στο αντιρατσιστικό θέμα του βιβλίου της χωρίς εντυπωσιασμούς αλλά με λιτή και στιβαρή γλώσσα δίνοντας στον αναγνώστη τη λύτρωση που επιζητεί στο τέλος.
Σε αυτό το βιβλίο χρωστάω μια ξεχωριστή ανάρτηση σχετικά με την ιστορία του και τον αντίκτυπο που είχε στην αμερικάνικη λογοτεχνία.




Ο δάσκαλος του Φρανκ Μακ Κορτ

Αυτό το βιβλίο το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους τους δασκάλους. Επιτέλους ένας άνθρωπος που δε θεοποιεί τη διδασκαλία, που δε μπαίνει στη τάξη και ως δια μαγείας λύνονται όλα τα προβλήματα, που δε του στρώνουν κόκκινο χαλί οι μαθητές του και του ορκίζονται αιώνια πίστη και προσήλωση. Γιατί και εγώ ως νέα δασκάλα νόμιζα ότι θα μπω στην τάξη και θα είναι σαν σκηνή από την  "Ασυμβίβαστη γενιά" ή "τον κύκλο των χαμένων ποιητών" μέχρι που κατάλαβα ότι στην τάξη μπαίνεις γυμνός. Θα φας τα χαστούκια σου, θα αναθεωρήσεις, θα πας να κάνεις κάτι που το θεωρείς υπέρτατη ιδέα και θα λειτουργήσει εντελώς ανάποδα και θες βρε παιδί μου να γνωρίσεις ανθρώπους που νιώθουν το ίδιο. Όχι διάνοιες της παιδαγωγικής με μαγικά ραβδιά.
 Και ο Μακ Κορτ περιγράφει αυτό ακριβώς το πράγμα: τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, τις μεθόδους που προσπάθησε να χρησιμοποιήσει για να έρθει κοντά με τους μαθητές του και τα συναισθήματά του κάθε μέρα σε σχέση με το διδασκαλικό επάγγελμα. Μη σας κάνει εντύπωση: ό,τι ήταν ολίγον αντίθετο με τις παιδαγωγικές μεθόδους και θα μπορούσε να θεωρηθεί αντιδεοντολογικό, με τους μαθητές λειτούργησε!! Γιατί καμία (και το τονίζω καμιά) φορά το αντίθετο πιάνει. Αρκεί να υπάρχει μια προσωπικότητα λαμπρή, ανεξάρτητη που δε τηρεί κατά γράμμα τους στείρους κανόνες αλλά δίνει κατάθεση ψυχής. Και αυτό ο μαθητής το καταλαβαίνει. Βέβαια καλό θα ήταν να κρατάμε τους κανόνες και τα προσχήματα, εμείς που είμαστε κάπου στη μέση και δεν έχουμε αυτό το θεϊκό χιούμορ του Κορτ και αυτή την ικανότητά του να εμπλέκει τη ζωή με τη διδασκαλία του, δίνοντας μαθήματα ζωής στους μαθητές του.

Σε αντιδιαστολή με το προηγούμενο σε αυτό το βιβλίο χρειάζεται να κάνεις ένα μονάχα πράγμα: να διαβάσεις το οπισθόφυλλο. Και μετα να το ξαναβάλεις στο ράφι του....
Όχι δεν είναι κακό, είναι ανάλαφρο και διδακτικό. Αλλά μέχρι εκεί. Οσα είχε να πει, τα είπε στην τελευταία σελίδα. Από τις 100 ας πούμε ιστορίες που μας διηγείται ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος συγγραφέας Robert Fulghum με ακούμπησαν οι 3-4.
Και για να μη μείνετε με την απορία για το οπισθόφυλλο και αφού οι πληροφορίες αυτές είναι δημοσιευμένες και δωρεάν σας παραθέτω αυτά τα όμορφα λόγια.

Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο. Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:

• Να μοιράζεσαι τα πάντα.
• Να παίζεις τίμια.
• Να μη χτυπάς τους άλλους.
• Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
• Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
• Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
• Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
• Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
• Να κοκκινίζεις.
• Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
• Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
• Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
• Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.
• Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό.
• • Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς.
  • Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ’ όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.
  Όλα όσα πρέπει να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής, η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή ζωή.
  Πάρτε μια απ’ αυτές τις συμβουλές, εκφράστε την με επιτηδευμένη ορολογία ενηλίκων και εφαρμόστε τη στην οικογενειακή σας ζωή, στην εργασία σας, στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας και θα παραμείνει αληθινή, ξεκάθαρη, σταθερή.
  Σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, αν όλοι εμείς οι άνθρωποι τρώγαμε γάλα με κουλουράκια γύρω στις τρεις το απόγευμα και μετά ξαπλώναμε κάτω από τις κουβέρτες για έναν υπνάκο.
  Ή, αν όλες οι κυβερνήσεις είχαν ως βασική αρχή να βάζουν πάντα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και να καθαρίζουν τις τσαπατσουλιές τους.
  Είναι ακόμη αλήθεια, ανεξάρτητα από την ηλικία σας, πως όταν βγαίνετε έξω στον κόσμο είναι καλύτερα να κρατιέστε από το χέρι και να μένετε μαζί με τους άλλους...
  ...Τελικά πρέπει να σας πω πως έχω άδεια παραμυθά. Ένας φίλος μου μου την έβγαλε και την κρέμασε στον τοίχο, πάνω από το γραφείο μου. Αυτή η άδεια μού επιτρέπει να χρησιμοποιώ τη φαντασία μου, για να ξαναβάζω σε σειρά τις εμπειρίες μου και να προωθώ το μύθο, όσο αυτός εξυπηρετεί κάποια όψη της αλήθειας. Ακόμη περιέχει το "πιστεύω" ενός παραμυθά:
  * Πιστεύω ότι η φαντασία είναι πιο δυνατή από τη γνώση.
  * Οτι ο μύθος είναι πιο δραστικός από την ιστορία.
  * Οτι τα όνειρα είναι πιο ισχυρά από τα γεγονότα.
  * Οτι το γέλιο είναι η μόνη θεραπεία της θλίψης.
  * Και πιστεύω ότι η αγάπη είναι πιο δυνατή από το θάνατο.
  Προσπάθησα πολύ να μη γράψω κάτι που θα γινόταν η αιτία να μου αφαιρέσουν την άδεια..."
• (από τη σελίδα http://www.e-fungus.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=69:robert-fulhum&catid=53:philosophy&Itemid=75)
• Αυτά προς το παρόν! Θα ακολουθήσει και β' μέρος! (και γ και δ...!)
•