Αιχμηρά αντικείμενα

Σήμερα αποφάσισα να σας μιλήσω για το βιβλίο που διάβασα πρόσφατα, το οποίο εκδόθηκε το 2008 από την πρωτοεμφανιζόμενη τότε Τζίλιαν Φλιν και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο (μετάφραση Γωγώ Αρβανίτη). Από πέρυσι το καλοκαίρι ξεκίνησε το ενδιαφέρον μου για τα αστυνομικά μυθιστορήματα καθώς βρίσκω ότι με ξεκουράζουν ανάμεσα σε άλλα αναγνώσματα και είναι από τα βιβλία που τελειώνω γρήγορα και κρατούν το ενδιαφέρον μου αμείωτο μέχρι την τελευταία σελίδα.

Ένα από αυτά τα βιβλία είναι και τα "Αιχμηρά αντικείμενα". Το αγόρασα αρχικά γιατί είχα ακούσει καλές κριτικές και είχα την εντύπωση ότι θα είναι μια συνηθισμένη μεν αλλά καλογραμμένη ιστορία για να περάσω ευχάριστα τον ελεύθερο μου χρόνο το Πάσχα. Στην εντύπωση μου αυτή συνέβαλε και ο μικρός αριθμός σελίδων του βιβλίου (369 τη στιγμή που έχω συνηθίσει τις 500-600 σελίδες των σκανδιναβικών μυθιστορημάτων που διαβάζω). Αυτό που ένιωσα διαβάζοντας τα "Αιχμηρά αντικέιμενα" ήταν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που περίμενα και με εξέπληξε θετικά!

Αρχικά πρόκειται για την πρωτόπρόσωπη αφήγηση μιας δημοσιογράφου που γυρνάει πίσω στην επαρχιακή πόλη που μεγάλωσε για να καλύψει την ιστορία δύο φόνων με θύματα δύο μικρά κοριτσάκια. Η Καμίλ Πρίκερ, έρχεται αντιμέτωπη με το δυσάρεστο παρελθόν της, με μια οικογένεια που ποτέ δεν της έδωσε αγάπη, με μια μικρή αδερφή που ποτέ δεν δέθηκε μαζί της και με κάποια καλά κρυμμένα οικογενειακά μυστικά που δεν θέλει να θυμάται. Η αμερικάνικη επαρχία περιγράφεται πολύ γλαφυρά με μία γλώσσα ρεαλιστική, ωμή και δυνατή, όπου τα πρόσωπα και οι καταστάσεις ξεπερνούν σε σημασία τους 2 φόνους και όλα είναι πιθανά.

Η συγγραφέας ξεδιπλώνει αργά αργά το νήμα της ίστοριας, τόσο μαεστρικά που σοκάρει. Σε μια επαρχιακή κοινωνία που κυριαρχεί το κουτσομπολιό, τα πισώπλατα μαχαιρώματα και ο κατ'επίφασιν καθωσπρεπισμός, το πρόβλημα έχει γιγαντωθεί σε τέτοιο βαθμό που έχει παρασύρει ακόμα και τα μικρά και τα έφηβα παιδιά. Πρώιμες σεξουαλικές εμπειρίες, ναρκωτικά, αλκοολισμός και ψυχολογικά προβλήματα ταλανίζουν τις οικογένειες αλλά και την ίδια την πρωταγωνίστρια που δείχνει να μην έχει ξεπεράσει τα παιδικά της τραύματα.

Το τέλος έρχεται σαν κατάληξη σε ένα πολύ όμορφο ταξίδι και δεν δημιουργεί τόση εντύπωση, όσο οι σοκαριστικές περιγραφές που προηγήθηκαν αλλά είναι αντάξιο της ιστορίας.

Κλισέ: Η συγγραφέας με τη γάτα της! Η φώτο από εδώ: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=47384

Και λίγα λόγια για την συγγραφέα:
 Η Γκίλιαν Φλιν γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κάνσας του Μισούρι. Σήμερα ζει στο Σικάγο. Το πολύ ελπιδοφόρο της ξεκίνημα στο ψυχολογικό θρίλερ έγινε με τα βιβλία "Sharp Objects" (2006, με πολύ καλές κριτικές συγγραφέων όπως ο Stephen King, βραβεία CWA Ian Fleming Steel Dagger και CWA New Blood Dagger στη Μ. Βρετανία και υποψηφιότητα για το βραβείο Edgar πρωτοεμφανιζόμενου στις ΗΠΑ), και "Dark Places" (2009) -κυκλοφορούν και τα δύο στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Ακολούθησε το τρίτο της μυθιστόρημα, "Gone Girl". Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν εκδοθεί σε περισσότερες από είκοσι πέντε χώρες. 

Το προτείνω! Μέχρι το επόμενο βιβλίο, σας στέλνω χαιρετίσματα!